„Człowiek nie może być tylko wychowywany.
Musi wychowywać samego siebie,
być dla siebie wychowawcą (…)
Wymagajcie od siebie
choćby inni od was nie wymagali”
Święty Jan Paweł II
Dziesiątki lekcji, przerw i w końcu ten ostatni dzwonek oznajmiający koniec pewnego etapu w Waszym życiu. Mały rachunek, chwila nostalgii, zadumy i refleksji nad tym co było. Przygoda życia, enklawa przetrwania, bezpieczna przystań, a może po prostu szkoła – miejsce bliskie sercu, pozostające na zawsze w pamięci.
To tu osiem lat temu, onieśmieleni zostaliście włączeni w poczet uczniowskiej społeczności szkolnej. Krok po kroku pokonywaliście bariery, zdobywaliście wiedzę by stać się ludźmi dorosłymi, świadomie wybierającymi drogę swojej przyszłości. Bagaż wspólnych doświadczeń, nierzadko okupiony łzami uczynił z Was ludzi bardzo sobie bliskich. Być może Wasze drogi się rozejdą, ale w murach tej szkoły zawsze znajdziecie miejsce przyjazne, pamiętające swoich Wychowanków.
Pandemia spowodowała, że przez ostatnie miesiące przebywaliście w odosobnieniu. Kontaktowaliśmy się przez komunikatory internetowe tak też musimy się pożegnać.
W ramach podziękowań wszystkim, którzy przyczynili się do naszego rozwoju intelektualnego dedykujemy pożegnalną prezentację przygotowaną przez naszą klasę.
Uczniowie klasy VIII
z Wychowawczynią
